Σημειώσεις περί αυτοκτονίας

Η αυτοκτονία, κάποτε αποδεκτή στην αρχαιότητα, αμάρτημα στον χριστιανισμό, βασανίζει άτομα και κοινωνίες ως δυνατότητα και ως διαρκής απορία στο ερώτημα αν αξίζει να ζεις.  Μια ιστορική και θεολογική επισκόπηση, μια κριτική ανάγνωση διάσημων σημειωμάτων πριν το διάβημα και μια ενδοσκόπηση γεμάτη χιούμορ είναι τα κλειδιά του Simon Critchley  για να καταπιαστεί με αυτό που ο αυτόχειρας Cesare Pavese αποτύπωσε – «σε κανένα μας δεν λείπουν σπουδαίοι λόγοι για να αυτοκτονήσουμε».    

«Ένα κομψό, σοφό και προκλητικό βιβλίο που μας ζητάει να στοχαστούμε πάνω στην αυτοκτονία χωρίς ηθικολογίες και πανικό». Judith Butler

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:

Αυτοκτονώ. Ας μην ενοχληθεί κανείς  
Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί ένας άνθρωπος οδηγείται στην αυτοχειρία. Η θρησκεία, η επιστήμη και η κοινωνία διεκδικούν το δικαίωμα να παρεμβαίνουν ακόμη και στον θάνατό μας. Ο Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος γράφει για το βιβλίο του Simon Critchley «Σημειώσεις περί αυτοκτονίας», αλλά και για το πώς ο πατέρας του αυτοκτόνησε πριν από τέσσερα χρόνια.

   Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, www.andro.gr, 2.5.2019

Ένα απωθημένο ζήτημα
Η αυτοκτονία είναι από τις πλέον δυσερμήνευτες ανθρώπινες πράξεις. Εκτός από τη θλίψη και τον πόνο που επιφέρει, προκαλεί πάντα απορίες για τα αίτιά της. Πολλοί φιλόσοφοι και συγγραφείς, από την κλασική εποχή ακόμα και τους νεότερους χρόνους, ψυχίατροι και ψυχαναλυτές επιχειρούν να διερευνήσουν την πράξη της αυτοχειρίας.

   Κώστας Καρακώτιας Επιμέλεια: Μισέλ Φάις, www.efsyn.gr, 20.4.2019

Οδηγός ζωής
«Γράφοντας, κάνει κανείς ένα βήμα πίσω και βγαίνει από τη ζωή προκειμένου να τη δει πιο ψύχραιμα, ταυτόχρονα από μεγαλύτερη απόσταση αλλά και εγγύτητα. Με ποιο σταθερό βλέμμα. Γράφοντας, μπορεί κανείς να παραθέσει με ηρεμία τα πράγματα: φαντάσματα, στοιχειώματα, τύψεις και τις αναμνήσεις που μας γδέρνουν ζωντανούς.»

   της Κωστούλας Μάκη, https://avgi-anagnoseis.blogspot.com, 14.4.2019

Αυτοκτονία και ανθρώπινα όρια σε μία κοινωνία σε αποσύνθεση
Δεν σταμάτησαν οι αυτοκτονίες. Έπαψαν απλώς να προβάλονται, από εκεί που βρίσκονταν ψηλά στην ημερήσια διάταξη πριν από μερικά χρόνια. Τους χαλάνε, βλέπετε, τον «αγγελικά πλασμένο κόσμο» που προσπαθούν να παρουσιάσουν.
«Αυτοκτόνησε», λένε, και συνήθως μετά ακολουθεί σιωπή. Σαν μία προσπάθεια να αφουγκραστούμε τον εαυτό μας και να αποδώσουμε τιμές στον νεκρό. Ύστερα, επιστρέφουμε στην καθημερινότητά μας. Ίσως, επειδή, θεωρούμε πως δεν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι ή απλώς επειδή διστάζουμε να έρθουμε αντιμέτωποι με το «τέρας», που κρύβει ο καθένας μας μέσα του. Αυτό το «τέρας» θα προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε με αφορμή το βιβλίο «Σημειώσεις περί αυτοκτονίας» του καθηγητή πανεπιστημίου στη Νέα Υόρκη, Simon Critchley, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ποταμός, σε μετάφραση Μυρσίνης Γκανά.

   Παναγιώτης Κολέλης, www.katiousa.gr, 8.1.2019

«Υπάρχει κάτι υπερβολικά αισιόδοξο στην αυτοκτονία»
Ο στοχαστής της εκλαϊκευμένης φιλοσοφίας κοιτάζει πίσω από τα στερεότυπα στις «Σημειώσεις περί αυτοκτονίας»

   Δουλγερίδης Δημήτρης, www.tanea.gr, 17.11.2018

Διαβάστε ένα απόσπασμα