ΚΛΑΓΚΕΣ ΛΟΥΝΤΒΙΧ

Ο Φρίντριχ Κόνραντ Έντουαρντ Βίλχελμ Λούντβιχ Κλάγκες (1872-1956) γεννήθηκε στο Αννόβερο και πέθανε στο Κίλχμπεργκ της Ζυρίχης. Σπούδασε φυσική και χημεία και στη συνέχεια φιλοσοφία και ψυχολογία. Βασικός εκπρόσωπος της «φιλοσοφίας της ζωής», επεξεργάστηκε μιαν αντι-ορθολογική και βιταλιστική κριτική του νεωτερικού «λογοκεντρισμού» εμπνευσμένη από τους Γερμανούς ρομαντικούς, τον Νίτσε, τον Μπερξόν και τον Ελβετό ανθρωπολόγο Johann Jakob Bachofen. Ταυτόχρονα αφιέρωσε μεγάλο κομμάτι της δουλειάς του στον τομέα της ψυχολογίας, ενώ συγκαταλέγεται στους θεμελιωτές της γραφολογίας. Ιδιότυπος κι εξωακαδημαϊκός στοχαστής, έχαιρε της εκτίμησης προσωπικοτήτων τόσο διαφορετικών όσο ο Βάλτερ Μπέγιαμιν κι ο Ερνστ Κασσίρερ, ο Ρόμπερτ Μούζιλ κι ο Χέρμαν Έσσε, ο Τόμας Μαν κι ο Εμίλ Σιοράν. Το 1966, σε άρθρο του στον Spiegel, με αφορμή τον θάνατό του Κλάγκες, ο Γιούργκεν Χάμπερμας σημείωνε ότι «δε θα πρέπει ν’ αφήσουμε το πέπλο της ανορθολογικής μεταφυσικής και της αποκαλυψιακής φιλοσοφίας της ιστορίας του ν’ αποκρύψει τα επιτεύγματά του στον χώρο της ανθρωπολογίας και της φιλοσοφίας της γλώσσας». Κύρια έργα του: Βασικές αρχές της χαρακτηρολογίας (Prinzipien der Charakterologie, 1910), Ο άνθρωπος και η γη (1913), Περί του κοσμογονικού Έρωτα (Vom kosmogonischen Eros, 1922), Το πνεύμα ως ανταγωνιστής της ψυχής (Der Geist als Widersacher der Seele, τρεις τόμοι: 1929–32), Η ουσία του ρυθμού (Vom Wesen des Rhythmus, 1934).