ΤΑΝΠΙΝΑΡ ΑΧΜΕΤ-ΧΑΜΝΤΙ

Ο Αχμέτ Χαμντί Τάνπιναρ (Ahmet Hamdi Tanpınar) (23 Ιουνίου 1901 - 24 Ιανουαρίου 1962) ήταν Τούρκος μυθιστοριογράφος, ποιητής, φιλόλογος και δοκιμιογράφος, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του μοντερνισμού στην τουρκική λογοτεχνία. Εκτός από τη λογοτεχνική και ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία, ο Τάνπιναρ αποτέλεσε επίσης μέλος του τουρκικού κοινοβουλίου από το 1944 έως το 1946.Με την περάτωση των σπουδών του, ο Τάνπιναρ άρχισε να διδάσκει σε γυμνάσια και λύκεια (στο Ερζουρούμ, στο Ικόνιο, στην Άγκυρα), στο Εκπαιδευτικό Ινστιτούτο του Γκαζί και στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης. Εκεί, πέρα από τη διδασκαλία της λογοτεχνίας, ο Τάνπιναρ παραδίδει μαθήματα αισθητικής, ιστορίας της τέχνης και μυθολογίας (1932-39). Στη δεκαετία του 1930, πυροδότησε συζητήσεις, απο τις οποίες δεν έλειψε η ένταση, αφού υποστήριξε την απόσυρση της προ-Τανζιμάτ βιβλιογραφίας από τα εθνικά σχολικά αναλυτικά προγράμματα. Το 1939, παρά το γεγονός ότι δεν διέθετε διδακτορικό δίπλωμα, ο Tanpınar διορίστηκε από τον υπουργό παιδείας Hasan Âli Yücel στην νεοϊδρυθείσα έδρα της τουρκικής λογοτεχνίας του 19ου αιώνα, ως καθηγητής νεότερης τουρκικής λογοτεχνίας στο τμήμα Φιλολογίας του πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης. Του ανατέθηκε η συγγραφή μιάς ιστορίας της τουρκικής λογοτεχνίας μετά το Τανζιμάτ, η οποία δημοσιεύθηκε το 1949.Η δεκαετία του 1940 ήταν ιδιαίτερα δημιουργική για τον Τάνπιναρ . Το έργο του Beş Şehir (Πέντε Πόλεις) του 1946 (μια συλλογή δοκιμίων για τις πόλεις Ερζουρούμ, Ικόνιο, Κωνσταντινούπολη, Προύσα και Άγκυρα) ακολούθησε την έκδοση του πρώτου του μυθιστορήματος Mahur Beste το 1944. Το έργο του Huzur (μεταφρασμένο στα αγγλικά ως A Mind at Peace - Ένα ήσυχο μυαλό) εκδόθηκε το 1949 και το Sahnenin Dışındakiler (Οι εκτός σκηνής) το 1950, με τα τρία αυτά μυθιστορήματα να αποτελούν μια τριλογία. Το 1953 πραγματοποίησε ένα μεγάλο ταξίδι στην Ευρώπη το οποίο διήρκεσε έξι μήνες (ταξίδεψε σε Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Αγγλία, Ισπανία και Ιταλία)Το 1954, ο Τάνπιναρ δημοσίευσε το Saatleri Ayarlama Enstitüsü, το οποίο μεταφράστηκε και στα ελληνικά ως "Το Ινστιτούτο Ρύθμισης Ρολογιών" (αγγλικά: The Time Regulation Institute). Το βιβλίο διερευνά, με ύφος επηρεασμένο από τη λογοτεχνία του παραλόγου και με εκτεταμένη χρήση συμβολιστικής εικονοποιίας, θέματα όπως η δυσχερής μετάβαση της Τουρκίας σε μια σύγχρονη κοινωνία και η απομάκρυνσή της από τις παλιές αξίες που η μετάβαση αυτή συνεπάγεται. Το 1961, ένα χρόνο πριν το θάνατό, του εκδίδεται μια εκλογή 37 ποιημάτων (Şiirler) από τα 74 που δημοσίευσε συνολικά.