Στα χρόνια του Κόκκινου Κόμη

Μια κατάθεση εμπειρίας και μνήμης ενός κόσμου που δεν υπάρχει πια: εκείνου της ισότητας και της δικαιοσύνης, για τον οποίο αγωνίστηκαν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη.

Το φθινόπωρο του 1978 ο συγγραφέας, ανυποψίαστος, βρέθηκε στη Ρουμανία για σπουδές. Την έκπληξη των πρώτων ημερών διαδέχτηκε ένα ισχυρό σοκ. Οι εικόνες που με ταχύτητα εναλλάσσονταν του δημιούργησαν σύγχυση. Σιγά-σιγά αισθάνθηκε να καταρρέει η πίστη του, καθώς αντί για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη αντίκριζε τον ζόφο του ολοκληρωτισμού. Όλα θαρρείς και ήταν προφητείες του Όργουελ. Οι επίσημες αρχές και ο ιδιόμορφος ηγέτης της χώρας μιλούσαν, παρά το Δελτίο Τροφίμων, για μια «πολύπλευρα» αναπτυγμένη κοινωνία.

Στο βιβλίο καταγράφεται το κυνήγι της επιβίωσης μιας παρέας φίλων. Ο κόσμος που περιγράφεται είναι πραγματικός. Η αντίληψη ότι θα δημιουργηθεί μια κοινωνία όπου η ανθρώπινη ευτυχία θα είναι αιώνια –αντίληψη βασισμένη στις θεωρίες των δύο προηγούμενων αιώνων– κατέρρευσε οριστικά, αποδεικνύοντας ότι καμιά βεβαιότητα δεν μπορεί να οδηγήσει με απόλυτο τρόπο στην ευτυχία όλων των ανθρώπων.