Σκοτεινό νερό

«…Tο έργο του Πουλιέζε εντυπωσιάζει με την ορμητική μουσικότητα, ένα είδος Freejazz που αναστάτωσε αλλά και συνεπήρε τον λογοτεχνικό κόσμο της Ιταλίας».      

Ulrich van Loyen, Süddeutsche Zeitung 4.2.2020

Από το παράθυρο οι Ναπολιτάνοι παρατηρούν για τέσσερις μέρες το γκρίζο πέπλο της βροχής που πέφτει ασταμάτητα. Η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει αιφνιδιαστικά, μυστηριώδεις κούκλες, απόκοσμες φωνές από το κάστρο του Μάσκιο Αντζοΐνο, κέρματα που παίζουν μουσική. Ένας εφιάλτης που δείχνει πως τίποτα δεν θα παραμείνει ίδιο ή μια παραίσθηση που θα διαλυθεί στο πρώτο φως του ήλιου…

Το Σκοτεινό νερό είναι ένα μυθιστόρημα που ιντριγκάρει και με την εκδοτική του τύχη: ο Ίταλο Καλβίνο το προτείνει στις περίφημες εκδόσεις Einaudi και υποδεικνύει στον πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα  διορθώσεις που εκείνος δέχεται. Όταν όμως ο Καλβίνο επανέρχεται με νέες, ο Πουλιέζε αντιδρά: ή έτσι ή τίποτε. Το 1978 εντάσσεται σε εκδοτική σειρά δίπλα στα βιβλία του Μπόρχες και του Χέμινγουεϊ, αλλά ο Πουλιέζε αρνείται την επανέκδοσή του. Για δεκαετίες το Σκοτεινό νερό κυκλοφορούσε σχεδόν αποκλειστικά σε φωτοαντίγραφα. Μετά τον θάνατο του Πουλιέζε το 2012 το μοναδικό μυθιστόρημα του συγγραφέα ζει μια δεύτερη ζωή, μεταφρασμένο ήδη σε τέσσερις γλώσσες.

Florian Illies, Die Zeit  29.08.2018
Όλη η ένταση και η ενέργεια μετατοπίζεται στη γλώσσα [...] εκεί κορυφώνονται τα αισθήματα και στην αποτύπωση της φύσης τρεμοπαίζουν οι επιθυμίες. Στα Κύματα […] περιγράφεται το πώς μερικές φορές η εκπλήρωση των πόθων είναι αυτή που φέρνει τη μεγαλύτερη δυστυχία […]ο Κάιζερλινγκ γίνεται ο μεγάλος αντι-ουτοπιστής της γερμανικής λογοτεχνίας πριν από τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο. Και το έργο του πραγματική αβάν-γκαρντ.

Martin Mosebach, Frankfurter Allgemeine Zeitung 25.04.1998
 Στο μυθιστόρημά του Κύματα που κυκλοφόρησε το 1911, ο Έντουαρντ φον Κάιζερλινγκ δημιουργεί ένα απαράμιλλο σκηνικό: τοποθετεί την αφήγηση τρόπον τινά στην άκρη του σύμπαντος, σε μια λωρίδα λευκής άμμου, επάνω από την οποία μοιάζει να υψώνεται σαν πύργος η θάλασσα ενωμένη με τον ουρανό. Οι χαρακτήρες του βιβλίου κινούνται σαν μαριονέτες επάνω σε ένα μπαλκόνι με θέα το σύμπαν.

Christoph Schröder, Deutschlandfunk 01.03.2020
H αφηγηματική δεξιοτεχνία του Κάιζερλινγκ φαίνεται κιόλας από τις πρώτες σελίδες, όπου η οπτική γωνία μετατοπίζεται διακριτικά ανάμεσα στους χαρακτήρες. […] Μέσα σε λίγες προτάσεις μπορούμε να αντιληφθούμε ολόκληρες βιογραφίες.

M.A. Orthofer, The Complete Review 16.02.2019
Υπάρχει μεγάλη δόση προοικονομίας στα Κύματα, η αφήγηση μοιάζει σε μεγάλο βαθμό απλή και άμεση, όμως στην πραγματικότητα προκύπτει μια εξαιρετικά σύνθετη εικόνα: σε αντίθεση με τον [πρωταγωνιστή του βιβλίου] Χανς, ο Κάιζερλινγκ καταφέρνει να δημιουργήσει πολλαπλά επίπεδα με τις αβίαστες, φαινομενικά επιφανειακές πινελιές του.

Florian Illies, Die Zeit 25.06.2009
Πώς θα μπορούσε κανείς, στην αρχή του αιώνα της ουτοπίας, να γράψει ένα βιβλίο πιο αριστοτεχνικό και διορατικό, ιστορικά και ανθρωπολογικά, αν δεν ξεσκέπαζε όλες αυτές τις ουτοπίες στις πρώτες κιόλας σελίδες; Κύματα ή πώς η «ελευθερία» –όσο αυτή παραμένει εντός εισαγωγικών– οδηγεί στην απομόνωση. Έτσι ξεκινάει ο 20ός αιώνας για τον Έντουαρντ φον Κάιζερλινγκ.