Το τραγούδι των Θεών

Οι γάμοι του Δία και της Ήρας. Τα μαρτύρια της Ιώς. Η γέννηση της Αφροδίτης. Πυγμαλίωνας. Νάρκισσος. Άδωνης.

Το Τραγούδι των θεών κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Στεφανίδη και στα αγγλικά με τον τίτλο The Music of the Gods.

αποσπάσματα από το βιβλίο Το τραγούδι των Θεών:

ΗΡΑ

(…) Η Ήρα, µεγαλώνοντας, έγινε ένα κορίτσι τόσο όµορφο, που τα πουλιά και τα ζώα του δάσους θαµπώνονταν στο πέρασµά της. Όµως η οµορφιά της καθόλου δεν της πήρε το νου. Της άρεσε πολύ να µελετά και να µαθαίνει και ήθελε να γίνει µια θεά άξια και ικανή να βοηθήσει θεούς και ανθρώπους. Γι’ αυτό όλο ρωτούσε τις καλές θεές θέλοντας να µάθει το κάθε τι. Εκείνες, που την αγαπούσαν, την έβγαζαν περίπατο, της έδειχναν τον ουρανό και τη γη και της εξηγούσαν πώς έρχεται ο χειµώνας, η άνοιξη, το καλοκαίρι. Συχνά την πήγαιναν σ’ ένα βουνό, της δείχνανε τα σύννεφα και τη θάλασσα και της εξηγούσανε πώς γίνονται οι αστραπές, οι βροντές και οι φουρτούνες. Όταν νύχτωνε, της έδειχναν τον έναστρο ουρανό και τη µάθαιναν πώς να µελετά τ’ αστέρια. Αχόρταγα άκουγε η Ήρα ό,τι της έλεγαν οι Εσπερίδες. Είχε µάθει πια όλα τα µυστικά του ουρανού κι ένιωθε τη θεϊκή της δύναµη να µεγαλώνει. Της άρεσε πολύ ο ουρανός και µε κοριτσίστικη αφέλεια έλεγε: Αχ! πόσο θα ήθελα να γίνω βασίλισσα του ουρανού!

Το τραγούδι των Θεών

Η Ίριδα, µια θεά του ουρανού, αγαπούσε πολύ τη νεαρή Ήρα. Συχνά, για το χατίρι της, στόλιζε τον ουρανό µε τα όµορφα χρώµατα του ουράνιου τόξου και η Ήρα δε χόρταινε να κοιτάζει την οµορφιά του.
Απ’ όλα τα πλάσµατα που ζούσαν στην όµορφη αυτή χώρα, η Ήρα ξεχώρισε ένα µεγάλο πουλί, που η ουρά του έµοιαζε σαν τον έναστρο ουρανό. Αυτό ήταν το παγόνι, που έγινε ο αχώριστος σύντροφός της.
Μια µέρα η Ήρα καθόταν µόνη της στην άκρη ενός βράχου, κοντά στη θάλασσα. Είχε µάθει από τις Εσπερίδες την τέχνη να αλλάζει τους καιρούς και θέλησε να δοκιµάσει τη δύναµή της. Κάνει τότε µια απαλή κίνηση µε το χέρι, κάτι που έµοιαζε σαν δειλή προσταγή… Και να! µαύρα σύννεφα γεµίζουν αµέσως τον ουρανό. Αστραπές και βροντές ταράζουν την ησυχία και µια γόνιµη βροχή ποτίζει τη γη. Χάρηκε η Ήρα βλέποντας πως είναι µια θεά γεµάτη δύναµη και το πρόσωπό της έλαµψε όλο οµορφιά.
Εκείνη την ώρα ένας αετός φάνηκε να έρχεται προς το µέρος της. Στη ράχη του αετού καθόταν ένα πανώριο παλικάρι. Ήταν ο Δίας, ο θεός που έµελλε να γίνει ο άρχοντας του ουρανού και όλου του κόσµου.
Ο νέος κατέβηκε απ’ τον αετό, την πλησίασε και της είπε:
– Εσύ είσαι, όµορφη θεά, που δίνεις προσταγές στον ουρανό;
– Εγώ είµαι, είπε ταπεινά η νεαρή Ήρα, είναι µια τέχνη που µου την έµαθαν οι Εσπερίδες. Μ’ αρέσει πολύ ο ουρανός και το όνειρό µου είναι να γίνω…
– Να γίνεις βασίλισσα του ουρανού, είπε ο Δίας που είχε καταλάβει τη σκέψη της.(…)