Οι πέτρινοι φύλακες

Ποιος είναι στην πραγματικότητα ο Οδυσσέας Μουρ; Ο Τζέισον, η Τζούλια και ο Ρικ βρίσκονται κοντά στην αλήθεια. Όμως η Ομπλίβια και ο Μάνφρεντ, που δύο φορές γκρεμίστηκε από το βράχο και σώθηκε, πρόκειται να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους: να μπουν στην Έπαυλη Αργώ και να διαβούν την Πύλη του Χρόνου. Για να τους σταματήσουν, τα τρία παιδιά πρέπει να βρουν τον Μπλακ το Ηφαίστειο, τον παλιό φίλο του Οδυσσέα που οδηγούσε το τρένο του Κίλμορ Κόουβ, για να τους δώσει το Πρώτο Κλειδί. Ένα ακόμη ταξίδι τούς περιμένει. Προορισμός: 12ος αιώνας, ο Κήπος της Αιώνιας Νεότητας.

Η Τζούλια πλησίασε αργά την Πύλη του Χρόνου της Έπαυλης Αργώ. «Άνοιξέ τη», την ενθάρρυνε η Ομπλίβια Νιούτον. «Γρήγορα».
Η Τζούλια δίστασε. Άκουγε τη μητέρα της στην κουζίνα και ήξερε ότι αρκούσε και μόνο να φωνάξει για να την κάνει να τρέξει και να τη βοηθήσει. Αλλά ο άντρας πίσω της, αυτός που είχε πέσει από το βράχο, κρατούσε τον Τζέισον σφιχτά στα χέρια του. Και κάθε φορά που εκείνη δείλιαζε, του πίεζε το λαιμό κάνοντάς τον να μουγκρίζει από τον πόνο. Το κορίτσι γύρισε προς τον Ρικ.
«Κάνε ό,τι σου λένε», τη συμβούλεψε εκείνος. Η Τζούλια αντιλήφθηκε μια παράξενη σιγουριά στη συμβουλή του Ρικ, σαν να ήταν μέρος ενός σχεδίου.
Αποφάσισε να εμπιστευτεί εκείνη τη διαίσθηση και σήκωσε τα τέσσερα κλειδιά. Το ένα μετά το άλλο, τα γύρισε μέσα στην κλειδαριά.
«Προηγούνται οι δεσποινίδες», ψιθύρισε η Ομπλίβια.
Όταν έφτασαν στην κυκλική αίθουσα, φώτισε τριγύρω με το φακό. Διέκρινε τα σκαλισμένα ζώα πάνω από τις πόρτες. Έπειτα, όπως τις άλλες φορές, τους τύλιξε ένα ρεύμα αέρα που έκανε να κλείσει απότομα η Πύλη του Χρόνου. Και ο φακός έσβησε.