Ο σινεφίλ

Ο Μπινξ Μπόλινγκ είναι ένας νεαρός και επιτυχημένος χρηματιστής, γόνος μιας παλιάς κρεολικής οικογένειας της Νέας Ορλεάνης, η ιστορία της οποίας ξετυλίγεται μέσα από τις δικές του αφηγήσεις, της μητέρας του αλλά και της δυναμικής θείας Έμιλι. Ο ίδιος γεμίζει τις μέρες του με κινηματογράφο και περιστασιακό σεξ. Η καθημερινότητα δεν του προσφέρει κάτι που αξίζει να το συγκρατήσει. Εκτιμά μόνο σκηνές από ταινίες όπως Ο τρίτος άνθρωπος και Η ταχυδρομική άμαξα, όχι όμως και τις προσωπικές, συναισθηματικές στιγμές που ξέρει ότι οι υπόλοιποι θεωρούν πολύτιμες. Ωστόσο, προτού κλείσει τα τριάντα, όλα αλλάζουν για τον πρωταγωνιστή του βιβλίου. Ξεκινάει μια αναζήτηση για ένα είδος αυθεντικής εμπειρίας. Οι επιπτώσεις του εγχειρήματος, τόσο για τον εαυτό του όσο και για την ασταθή ξαδέρφη του Κέιτ, αποδεικνύονται τρομερές, τραγικές και ανεξίτηλες. Ο Σινεφίλ, το πρώτο μυθιστόρημα του Γουόκερ Πέρσυ, είναι ένα σύγχρονο αμερικανικό αριστούργημα και εμβληματικό έργο της λογοτεχνίας του Νότου. Διεισδυτικό και ρομαντικό, με λεπτό χιούμορ ακόμα κι όταν φτάνει στα βάθη της απελπισίας, μιλάει για έναν άνθρωπο που ψάχνει το νόημα σε έναν ρηχό καταναλωτικό κόσμο.

«Θεωρώ τον εαυτό μου έναν ευγνώμονα αναγνώστη του Γουόκερ Πέρσυ και για πολλά χρόνια είχα ταυτιστεί σχεδόν με τον Μπινξ Μπόλινγκ με τον οποίο ένιωθα μια βαθιά εκλεκτική συγγένεια. Μεταφράζοντας το βιβλίο [στα γερμανικά] αντιλήφθηκα ότι ο πρωταγωνιστής είναι ένας αυθεντικός ήρωας, ιδιότητα που μετά τον Ξένο του Καμύ μου φαινόταν αδύνατη. Ίσως πιο πολύ κι από ήρωας να είναι ένας άγιος».

Πέτερ Χάντκε

«Μια απολύτως τραγική και παραδόξως ευγενής μελέτη της μοναχικότητας που συνοδεύει τις απαραίτητες ανθρώπινες αντιλήψεις. Μια κλασική κωμωδία ηθών».

Άλφρεντ Κέιζιν, Harper’s Magazine

«Μείζων συγγραφέας του Νότου και ξεχωριστή φωνή της σύγχρονης αμερικανικής λογοτεχνίας».

The New York Times Magazine

«Ο Σινεφίλ είναι από τα αγαπημένα βιβλία του Μπρους Σπρίνγκστιν, του Κουέντιν Ταραντίνο και του Τέρενς Μάλικ, ο οποίος στα μέσα της δεκαετίας του ’80 προσπάθησε επί μακρόν να το μεταφέρει στον κινηματογράφο, χωρίς τελικά να τα καταφέρει».

[από το επίμετρο του Θωμά Λιναρά]