Ο ναύτης

Ο Ναύτης είναι ένας έφηβος που φαντάστηκε τον κάµπο του σαν µια θάλασσα ώσπου ανοίχτηκε στα αληθινά πέλαγα αναζητώντας ένα κρυµµένο µυστικό. Οι γοργόνες των παραµυθιών έγιναν οι γυναίκες των λιµανιών, οι µύθοι ξέφτισαν στα κύµατα κι έγιναν ιστορίες και περιπέτειες του κόσµου. Ο «Ναύτης» είναι µια ειλικρινής, συγκινητική αλλά και τολµηρή αφήγηση. Ένα ταξίδι που ενώνει απόµακρους τόπους, αλλόκοτες ιστορίες, διαφορετικούς ανθρώπους, κρυφές επιθυµίες, αναµολόγητους έρωτες.

«Ένας ήρωας άξιος του ονόµατός του, “εραστής, τρελός και ποιητής”, µονήρης και δαιµονιακός…» Κυριακή Πετράκου, Διαβάζω, τχ. 327, Ιανουάριος 1994

«Παρ’ όλη τη στρωτή, ρέουσα και ευχάριστη στον αναγνώστη γραφή, τα πράγµατα λέγονται µε το όνοµά τους και οι ανθρώπινες σχέσεις κρατούν όλη την αγριάδα, και τη βαναυσότητα κάποτε, της ελληνικής υπαίθρου». Νίκος Ντόκας, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 20-11-1994

«Άλλοτε θεατής κι άλλοτε δράστης, ο περιπλανώµενος ναύτης […] είναι ένας προσεκτικός παρατηρητής: ανακαλύπτει και πλάθεται µέσα από αυτά που βλέπει». Αναστασία Λαµπρία, Μεσηµβρινή, Μ2, Νοέµβριος 1994

«… Ο “Ναύτης” εµφανίζει συγγένεια µε την “Υδάτινη χώρα” του σύγχρονου Βρετανού Γκράχαµ Σουίφτ, από την άποψη ότι συνθέτει ένα έπος για το νερό, µέσα στην καρδιά της ηπειρωτικής γης». Ελισάβετ Κοτζιά, Η Καθηµερινή, 5-9-1993

«Όσο για τον Γρηγοριάδη, σίγουρα πλουτίζει τη νεότερη πεζογραφική µας παραγωγή µε ένα καθ’ όλα αξιοσύστατο και αξιανάγνωστο δείγµα». Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Ελευθεροτυπία, 11-8-1993