Με καταγωγή από τη Μαριούπολη

«Αν είχες δει αυτά που έχουν δει τα μάτια μου…»: Αυτή τη φράση θυμάται η Βοντίν να επαναλαμβάνει η μητέρα της που αυτοκτόνησε όταν εκείνη ήταν δέκα χρονών. Πάνω από μισό αιώνα αργότερα, η γεννημένη το 1945 σε γερμανικό στρατόπεδο συγγραφέας το μόνο που ξέρει για τους γονείς της είναι ότι έφυγαν από την Ουκρανία στο πλαίσιο του προγράμματος καταναγκαστικής εργασίας των ναζί. Σαν παιχνίδι γκουγκλάρει το όνομα της μητέρας της και, με τη βοήθεια ενός μέλους του Συλλόγου Ελλήνων της Αζοφικής, συγκεντρώνει στοιχεία για την οικογένειά της και τα βάσανά της, άμεσα συνδεδεμένα με τον τόπο καταγωγής της, τη Μαριούπολη. Βήμα βήμα συνθέτει τις ιστορίες συγγενών χαμένων επί χρόνια για τους οποίους πόλεμοι, επαναστάσεις, ακόμα και η ειρήνη σήμαιναν απλώς αλλαγή διώκτη.

«Μαρτυρία, αλλά και σπουδαία λογοτεχνία» (Frankfurter Allgemeine Zeitung), «μνημειώδες έργο για τις φρικαλεότητες του 20ού αιώνα και παράλληλα μια πολύ προσωπική ιστορία» (Die Welt), το βιβλίο Με καταγωγή από τη Μαριούπολη τιμήθηκε με το βραβείο της Έκθεσης της Λειψίας.

Το Με καταγωγή από τη Μαριούπολη είναι ένα βιβλίο-χρονικό, μια αυτοβιογραφική μαρτυρία που δεν αφήνει περιθώρια να θεωρηθεί μυθοπλασία. Ωστόσο η αμεσότητα του λόγου της Βοντίν, η σταδιακή αποκάλυψη της ιστορίας ως αποτέλεσμα ντετεκτιβικής σχεδόν έρευνας, οφείλονται στις εξαιρετικές ικανότητές της ως λογοτέχνιδας. Άλλωστε όλο το έργο της Βοντίν, ακόμα και τα μυθοπλαστικά βιβλία της, αντλεί πάρα πολλά στοιχεία από τη ζωή της.

(Από την εισαγωγή της μεταφράστριας)