Η γκιλοτίνα του Ναυπλίου

Το τίμημα της ζωής είναι ο θάνατος·
όχι ο δικός μας θάνατος,
παρά ο θάνατος των ανθρώπων που αγαπάμε.

Φυλακές Ναυπλίου, 1872.

Στο αθλιότερο δεσμωτήριο της χώρας, δύο θανατοποινίτες περιμένουν την εκτέλεσή τους. Ο Πάρις και ο Λιανός, δύο απόκληροι που δεν έχουν τίποτα κοινό, βλέπουν το κοινό τέλος τους να πλησιάζει χωρίς να γνωρίζουν πόσες μέρες τούς έχουν απομείνει.

Κλεισμένοι μέσα σε πέτρινα τείχη, προσπαθώντας να ξορκίσουν το επικείμενο τέλος, θα αναβιώσουν το παρελθόν τους με όλη τη λαμπρότητα και την τραγωδία του. Το μακρινό Παρίσι του φιλελληνισμού, έργα τέχνης και προσωπικότητες που διαμόρφωσαν τον κόσμο μας, τραγικές σκηνές της Ελληνικής Επανάστασης και ο αγώνας για επιβίωση, όλα θα αναδυθούν κι όλα θα μπλεχτούν μέσα στο μικρό κελί – ένα κελί όπου θα γεννηθεί μια αναπάντεχη φιλία.

Πόσες ανατροπές χωράει η ζωή; Πόσο πόνο και πόση λύτρωση; Πώς μπορείς να συμφιλιωθείς με το αναπόφευκτο κι αυτό που άλλοι έχουν αποφασίσει για εσένα;

ΚΡΙΤΙΚΕΣ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Σπανίως ένα βιβλίο θα μας κάνει να σκεφτούμε τόσο πολύ τη ζωή και τον θάνατο, τον δικό τους, αλλά και τον δικό μας, ως ζεύγη από τη μία αντιθετικά, μα από την άλλη, παραδόξως, και συμπληρωματικά.
Εν κατακλείδι, όλα όσα θέλει να μας πει ο συγγραφέας μέσα από τις τραγικές ιστορίες των δύο ηρώων του, συνοψίζεται στη φράση: Το τίμημα της ζωής είναι ο θάνατος. Όχι ο δικός μας θάνατος, παρά ο θάνατος των ανθρώπων που αγαπάμε.
Λεύκη Σαραντινού, literature, 07/02/2021