Ο Μαίγκρε και ο κύριος Σαρλ

Η Ναταλί Σαμπέν Λεβέκ έχει μάθει εδώ και καιρό να μην αντιδρά στις αποδράσεις του συζύγου της. Κι ενώ εκείνη παραδίνεται σιγά σιγά στο αλκοόλ, απόβλητη από τον περίγυρο του ευκατάστατου συμβολαιογράφου στη συνοικία του Σαιν-Ζερμαίν, ο Ζεράρ, που δεν την αγαπάει πια, διασκεδάζει στα καμπαρέ στα Ηλύσια Πεδία, όπου τα κορίτσια τον γνωρίζουν με το όνομα “κύριος Σαρλ”.

Έχει περάσει όμως ένας μήνας από την τελευταία φορά που φάνηκε ο Ζεράρ… Ο Μαιγκρέ θα ασχοληθεί εδώ με την ιστορία ενός ζευγαριού που βρίσκεται πολύν καιρό σε διάσταση, προσπαθώντας να αναπλάσει το παρελθόν τους μέσα από τις μαρτυρίες των φίλων τους και του υπηρετικού προσωπικού. Και θα στρέψει την προσοχή του σε μια γυναίκα που ανέβηκε κοινωνικά με αντίτιμο τη μοναξιά και την κατάπτωση.

Ο Μαιγκρέ, τρία χρόνια πριν από τη συνταξιοδότησή του, ακούει απρόθυμα και άκεφα την πρόταση των ανωτέρων του για την προαγωγή του στη θέση του διευθυντή της Δικαστικής Αστυνομίας. Η παρούσα υπόθεση τον ξαναφέρνει στο μόνο που τον ενδιαφέρει: την έρευνα έξω από τα γραφεία, μέσα στην πόλη και τους ανθρώπους της.

“…Για μένα, που δεν ξέρω τίποτα από τη ζωή σας, είναι σαν να προετοιμαστήκατε σε μια παλαιότερη ζωή. Μιλούν συχνά (και μάλιστα πολύ, κατά τη γνώμη μου ) για τη μεγάλη αντίληψη του Μπαλζάκ. Για μένα η δική σας είναι πιο πραγματική, πιο ουσιαστική, και μας τη σερβίρετε με τρόπο πιο ορεκτικό. Υπάρχει μια “τρυφερότητα” σε σας που δεν τη βρίσκω αρκετά συχνά στους Γάλλους συγγραφείς. Μήπως είναι η βελγική πλευρά σας;”