Το σύνδρομο Πόρτνοϊ

Διαταραχή κατά την οποία έντονες ηθικές και αλτρουιστικές ορμές συγκρούονται αδιαλείπτως με ακραίες σεξουαλικές επιθυμίες, συχνάκις διεστραμμένης φύσεως. Κατά τον Σπίλφόγκελ, «πράξεις επιδειξιμανίας, ηδονοβλεψίας, αυτοερωτισμού και στοματικής συνουσίας αφθονούν πάντως, συνεπεία της ‘’ηθικότητας’’ του ασθενούς, ούτε η φαντασίωση ούτε η πράξη οδηγούν σε γνήσια σεξουαλική ικανοποίηση, αλλά μάλλον σε υπερισχύοντα αισθήματα αιδούς και φόβου κολασμών, ιδίως με τη μορφή του ευνουχισμού». Ο Σπιλφόγκελ πιστεύει ότι πολλά από τα συμπτώματα μπορούν ν’ ανιχνευτούν στους δεσμούς που κυριαρχούν στη σχέση μητέρα-παιδί.

Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα που αναδεικνύει ποικιλοτρόπως τη σχέση των σαρκικών απολαύσεων με τη διαμόρφωση της ταυτότητας από έναν συγγραφέα που διαθέτει ένα ιδιότυπο, αυτοκαταστροφικό, ευφυές χιούμορ με το οποίο, όμως, καταφέρνει να συνθηκολογεί με τη σχετική ανεξαρτησία του σώματος: τα βάσανα και τις ηδονές του, τον έρωτα και το θάνατο, τον πόνο της εκάστοτε απώλειας ή διάψευσης. Πρόκειται για εκείνο το εκτονωτικό γέλιο που -εν τέλει- αντιστέκεται μοναδικά και αποτελεσματικά στον θρήνο. (Από κείμενο του Γιώργου Βαϊλάκη στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ.gr, 7/3/2009)

Eπανέκδοση, σε νέα μετάφραση, του πασίγνωστου μυθιστορήματος του Φίλιπ Ροθ, που ζωντανεύει με σπαρταριστό τρόπο, κυνικό μαζί και τρυφερό, τις σεξουαλικές εμμονές ενός τριαντάχρονου
Αμερικανού.

Ο Ροθ επιτίθεται με έντονο σαρκασμό και χωρίς οίκτο στη στενομυαλιά, την άγνοια και την ανοησία που αποτελούν την πηγή των κοινωνικών προκαταλήψεων. Η εξομολόγηση του Πόρτνοϊ είναι μια απελπισμένη κραυγή-έκκληση υπέρ της ανεκτικότητας.