Λόγια - φτερά

Λίγο προτού πεθάνει ο Τήνελλος, περίφημος αοιδός του 8ου π.Χ. αιώνα, διηγείται στον εγγονό του τη ζωή του: Τα παιδικά του χρόνια στα παράλια της Ιωνίας, την ένταξή του στην ακολουθία του προαιώνιου αοιδού Αναβάτη, το πέρασμά του από τις Μυκήνες κι από τους Ολυμπιακούς αγώνες, τους έρωτες, τα ταξίδια και τις μεταμορφώσεις του. Τις ηδονές που γεύτηκε, τα πάθη και τις συμφορές που –άθελά του;– προκάλεσε…

Δραματικός κι ευτράπελος, αχόρταγος κι αλαφροΐσκιωτος, ο Τήνελλος –ο παππούς του Ομήρου– αποτελεί συνάμα ήρωα-πρόγονο του Δον Κιχώτη αλλά και του Γαργαντούα. Και το Λόγια-φτερά είναι ένα μυθιστόρημα που άλλοτε θυμίζει ψυχεδελικό κόμικς κι άλλοτε μιούζικαλ της μακρινής αρχαιότητας.

Επιστρέφοντας στον καιρό όπου οι μύθοι ακόμα πλάθονταν, ο Χ.Α. Χωμενίδης μιλάει αλληγορικά για την υπέρτατη δύναμη της αφήγησης. Ο κόσμος παίρνει νόημα και σχήμα μονάχα εφόσον τον εξιστορούμε. Ακόμα δε και όταν κάποτε ο Τήνελλος καταλήγει «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», του αρκεί ένας καινούριος πιστός ακροατής για να τα ξαναχτίσει όλα απ’ τα θεμέλια.

Ο τίτλος Λόγια-φτερά θα μπορούσε να είναι μετάφραση του ομηρικού «έπεα πτερόεντα»· είτε παράφραση του βιβλικού «εν αρχή ην ο Λόγος».