Pixels

Tα Pixels είναι το ενδέκατο ποιητικό βιβλίο του Δημήτρη Κοσμόπουλου. Pixels στη γλώσσα των ηλεκτρονικών υπολογιστών είναι τα εικονοστοιχεία, οι ψηφιακοί κόκκοι που αποτελούν την ηλεκτρονική εικόνα η οποία έχει πια υποκατασταθεί στην θέση της αληθινής ζωής. Μέσα στα 35 μέρη της ενιαίας ποιητικής σύνθεσης, επιχειρείται η ποιητική καταγραφή της εμπειρίας από τον εγκλεισμό και τις επιπτώσεις της καραντίνας. Στην απροσδόκητη κοινωνική συνθήκη, η πανδημία φέρνει στο προσκήνιο τα όρια του τεχνολογικού πολιτισμού. Αναταράσσει τα βαλτώδη ύδατα της εικονικής μας αυτάρκειας. Το φάσμα του θανάτου εξορισμένο από την ψευδή παροντική μας συνείδηση, προβαίνει ως ψηλαφητή πλέον απειλή. Πώς το διαχειρίζεται ο σύγχρονος άνθρωπος; Υπάρχουν πηγές νοήματος για να καταρδεύσουν την πολυπληθή μας τηλεοπτική ερημιά;

Η δοκιμασία προκαλεί σε περίσκεψη. Συνομιλώντας με την έμμετρη ποιητική παράδοση και τις εκφραστικές κατακτήσεις του μοντερνισμού σε δημιουργική σύγκραση, ο Δημήτρης Κοσμόπουλος με κατακτημένο πλέον και ώριμο ποιητικό ιδίωμα, μέλπει και τραγουδά για την ανάγκη μεταμορφωτικών απαντήσεων.

XVIII

Drive-in

Χτίσανε τον ορίζοντα με σιδερένιο τείχος
απ’ άκρη σ’ άκρη,
πάνω του θα προβάλλονται με digital ήχο
σε ύψη, σε μάκρη
της ημέρας το χάραμα, της δροσιάς η εσπέρα
κι η γιγαντοοθόνη
θα παίζει σε φιλμ την ζωή, φιλεύσπλαχνο τέρας
θα μας μερώνει.

Στην οθόνη τα δέντρα, ζώα, άστρα, τα πουλιά
στ’ αυτοκίνητο μέσα
θα φορούμε υψηλής ευκρινείας γυαλιά
κι ε! για-μόλα, ε! για-λέσα
σαν η εικόνα της θάλασσας απλώνει μπρός μου
θα ’μαι ο κτήτωρ του κόσμου.

Με χειρόκτια μιας χρήσεως θα σου αγγίζω το χέρι
μια στιγμή, για λιγάκι.
Θα ’χω φέρει – για τις διαφημίσεις – μια φιάλη αγέρι
κι ένα κρύο νεράκι.
Προς Θεού! Σημασία μην δώσεις στην στάχτη, στο αίμα,
ο ουρανός που θα βρέχει
πλαστική προσωπίδα θα φαιδρύνει το πνεύμα
και η ψυχή μας – θα λέμε – αντέχει.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Με την πρόσφατη Συλλογή του (2020): “Pixels”, δίκην ποιητικού ημερολογίου, από τις εκδόσεις Κέδρος, ο Δημήτρης Κοσμόπουλος αγγίζει τους πιο βαθείς “τύπους των ήλων” των εγκλεισμένων καιρών μας. Με τα συμπυκνωτικά αισθητικά της σημαινόμενα, να είναι μια ακόμη αινιγματικά λυτρωτική ποιητική κατάθεσή του.
Βάσσης Λαοκράτης, SLpress, 31/01/2021

Η νέα ποιητική συλλογή του Δημήτρη Κοσμόπουλου μας αιφνιδιάζει ευχάριστα όχι μόνο με την τεχνική αρτιότητα των 35 ποιημάτων της αλλά και με την ευαισθησία με την οποία ο ποιητής προσεγγίζει μια αναπάντεχα κρίσιμη κατάσταση, που επέφερε στέρηση της χαράς της φύσης και των συναναστροφών καθώς και αναγκαστική καθήλωση μπροστά σε οθόνες υπολογιστών, όπως διαβάζουμε στο παρακάτω σονέτο, όπου είναι εμφανής η ασφυξία της καθημερινότητας και έντονη η κραυγή για συντροφικότητα.
Αγαθή Γεωργιάδου, Ο Αναγνώστης, 22/01/2021

Αν με το «Θέριστρον» ο Δημήτρης Κοσμόπουλος θέρισε ό,τι σπόρο έμμετρης φόρμας έσπειρε σε προηγούμενες συλλογές, με τα «Pixels», κάνει την συγκομιδή– τα στάχια του Τάκη Σινόπουλου στο εξώφυλλο, το επιμαρτυρούν.
Παναγιώτης Αριστοτελίδης, Ποείν, 20/01/2021

Ο Κοσμόπουλος μέσα από τη γραφή του προσπαθεί να ξορκίσει από τη μια το πανδημικό κακό και από την άλλη κάθε είδους ”κυτταρική”μορφή που τυραννά, χαλιναγωγεί, χειραγωγεί, εξουσιάζει και εντέλει αποξενώνει τον άνθρωπο και τον φθείρει. Επιτυγχάνει έτσι να λυτρώσει τον αναγνώστη και προσδοκά να τον αφυπνίσει, να τον σώσει από τα σκανδαλώδη μέσα της διαδικτυακής-ψηφιακής εποχής.
Στέλλα Αλεξίου, Culture Book, 19/01/2021