Ο κατά φαντασίαν ασθενής

Οι κακοτυχίες του έργου: Όταν ο Λουδοβίκος ο 14ος γύρισε νικητής από την εκστρατεία της Ολλανδίας, του 1672, ο Μολιέρος σοφίστηκε να ετοιμάσει για την Αυλή ένα από εκείνα τα θεάματα με ιντερμέτζα και μπαλέτα που τόσο πολύ άρεσαν στο Βασιλιά. Αυτό το μαρτυρά ο Πρόλογος που βρίσκεται επικεφαλής του Φανταστικά άρρωστου και παρουσιάζει το έργο σαν κωμωδία “που το σχέδιό της έγινε για να ξεκουράσει το μεγάλο αυτό πρίγκιπα από τα ευγενικά του έργα”

Ο Μολιέρος και οι Γιατροί: Από πολύν καιρό ο Μολιέρος είχε κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στους γιατρούς. Τους έριξε τα πρώτα του βέλη μέσα στον Δον Ζουάν. Μέσα στο Έρωτας γιατρός, Γιατρός με το στανιό, στον Κύριο ντε Πουρσονιάκ διπλασίασε τα χτυπήματά του. Μέσα στο Κατά Φαντασίαν Ασθενή τους κεραυνώνει.
Γιατί αυτά τα χτυπήματα:
α. Γιατί τούτο το είδος κοροϊδίας είναι συνηθισμένο από παράδοση μέσα στην ιταλική φάρσα και την ισπανική κωμωδία.
β. Γιατί η κατάσταση της γιατρικής στον 17ο αιώνα δικαιολογεί ως ένα βαθμό τις κοροϊδίες και τις επικρίσεις.
γ. Γιατί ο Μολιέρος ήταν άρρωστος, υποχονδριακός καθώς λέγανε τότες, νευρασθενικός, καθώς θα λέγαμε τώρα, και, καθώς όλοι που βασανίζονται από αγιάτρευτη αρρώστια, κοροϊδεύει την αδυναμία της γιατρικής που δεν μπορούσε να γιατρέψει.