Ψάχνοντας Βαθιά στο Λαγούμι

Αυτό το βιβλίο αφορά τη διαδικασία και την εξέλιξη της τέχνης μου. Όπως η ίδια η κλινική νευρολογία, προχωράει έχοντας σαν βάση περιπτώσεις ασθενών. Οι ιστορίες είναι πραγματικές, οι διάλογοι στο μεγαλύτερο μέρος αυθεντικοί και, παρά το ότι τα πραγματικά στοιχεία όλων σχεδόν των ασθενών παρουσιάζονται αλλαγμένα, οι προκλήσεις και τα προβλήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπος ένας νευρολόγος σε ένα πανεπιστημιακό νοσοκομείο προβάλλονται ολοκάθαρα.

Πού αρχίζει αυτό; Αρχίζει με έναν υπεύθυνο μιας αίθουσας μπόουλινγκ που γίνεται συγχυτικός, με έναν δεξιό αμυντικό του μπέιζμπολ που αρχίζει να μιλάει ακαταλαβίστικα, με έναν φοιτητή που ξαφνικά γίνεται ψυχωτικός, με έναν παραγγελιοδόχο που οδηγεί πηγαίνοντας γύρω γύρω σε μια κυκλική πλατεία, ανίκανος να βρει σημείο εξόδου, με έναν οπισθοφύλακα μιας κολεγιακής ομάδας που δεν μπορεί να σταματήσει να παίζει συνέχεια με τον ίδιο τρόπο, με μια κοινωνική λειτουργό ψυχιατρικών δομών που παρατηρεί ένα τρέμουλο στο μικρό δάκτυλο του χεριού της, με έναν πρώην αθλητή που δεν μπορεί να πιάσει τα αυτοκόλλητα στις πάνες της νεογέννητης κόρης του, με έναν Ιρλανδό που γλιστρά στον πάγο και σπάει το κεφάλι του. Όλοι καταλήγουν εδώ, στους θαλάμους της πτέρυγας των εσωτερικών ασθενών είτε στη μονάδα νευρολογικής εντατικής θεραπείας, περνούν όπως σε μια παρέλαση που ποτέ δεν παύει να με προκαλεί, να με εκπλήσσει και να με διαφωτίζει.
Πού τελειώνει αυτό; Δεν τελειώνει.

 Είπαν για το βιβλίο

Η επικεντρωμένη στην Τεχνολογία προσέγγιση της ιατρική έχει τα οφέλη της, αυτό είναι σίγουρο. Οι μηχανές απεικόνισης και ο γενετικός έλεγχος δίνουν στους γιατρούς βιολογικές ενδείξεις που με άλλο τρόπο  δεν θα ήταν δυνατό να δοθούν. Οι υπολογιστές μπορούν να κάνουν τα νοσοκομεία πιο προσπελάσιμα, και να αποσοβήσουν ανόητα λάθη. Όμως η ιατρική στη πράξη δεν μπορεί να συμπιεσθεί σε αλγορίθμους, πίξελς και πρωτόκολλα, όπως ο νευρολόγος Άλαν Χ. Ρόπερ  με διακριτικό τρόπο υποστηρίζει στο διασκεδαστικό βιβλίο του, «Ψάχνοντας βαθιά στο Λαγούμι». Για τον Δόκτορα Ρόπερ η ιατρική είναι μια τεχνική — μια τέχνη— που εξαρτάται από την ανθρώπινη αλληλεπίδραση μεταξύ γιατρού και ασθενούς. 

  —Virginia Hughes

To «Ψάχνοντας βαθιά στο λαγούμι» μιλά σαν κάποιον που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της κλινικής νευρολογίας. Συναρπαστικά γραμμένο, κατατοπιστικό, συχνά αστείο, συγκινεί χωρίς να γλιστρά σε συναισθηματισμούς που συχνά κατακλύζουν την γραφή με ιατρικό περιεχόμενο… Αν οτιδήποτε πηγαίνει λάθος με τον εγκέφαλό μου, θα προτιμούσα ένας γιατρός σαν τον Ρόπερ να το εντοπίσει και να με βοηθήσει. 

—Paul Broks, Daily Telegraph 

Ο Ρόπερ καταγράφει την σαραντάχρονη καριέρα του χρησιμοποιώντας μια πληθώρα από ιστορίες περιστατικών: έχεις την εντύπωση πως ο Όλιβερ Σακς συναντά τον Γκρέκορυ Χάουζ, με μια δόση από τον χειρότερο νυχτερινό εφιάλτη των υποχονδριακών. Κάθε ιστορία φωτίζει τον ξεχωριστό τρόπο, όχι μόνον εκείνον με τον οποίο λειτουργεί ο εγκέφαλος, αλλά και αυτόν με τον οποίο Ρόπερ προχωρεί στη διάγνωση.  

Sunday Times

Μιλώντας σε χαλαρό στιλ μέσα από μια σειρά με αληθινές ιστορίες περιπτώσεων, το βιβλίο του Ρόπερ προσφέρει μια συναρπαστική ματιά πάνω στους τρόπους με τους οποίους ο εγκέφαλος μπορεί να λειτουργεί λάθος. 

Financial Times 

Το καινούργιο απομνημόνευμα του Άλαν Ρόπερ, Ψάχνοντας βαθιά στο λαγούμι, φέρει χαρακτηριστικά της σκληροτράχηλης γραφής του Ρέυμοντ Τσάντλερ. Σαν τον δόκτορα Χάουζ στην πραγματική του ζωή, ο Ρόπερ ακολουθεί  τις διαισθήσεις του ενώ ξαφνικά παρουσιάζει μια καταπληκτική οπτική στα πράγματα.

The Times

Διαβάστε ένα απόσπασμα