Αυτός, ο κάτω ουρανός

ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ 2020

Το έβδομο βιβλίο του Γιάννη Αντιόχου αποτελεί ένα σημείο τομής στην κατακτημένη του γλώσσα. Μια σωματική σύνθεση στην οποία ο ποιητικός χρόνος αναδιπλώνεται εξαφανίζοντας το ποιητικό υποκείμενο. Πρόκειται για έργο μετάβασης σε ένα άλλο πλαίσιο σύνθεσης ύστερα από το τελευταίο του έργο, Διάλυσις (2017).

Το βιβλίο Αυτός, ο κάτω ουρανός είναι η εξόδιος ακολουθία του άνευ χρόνου, ταυτότητας, υπόστασης Προσώπου, εξ ονόματος του οποίου κατατέθηκαν τα πιο πρόσφατα έργα του ποιητή, μια ζωή εν τάφω μαινόμενη από ελευθερία απέναντι σε κάθε συνειδητή θέαση κάθε κόσμου. Η ανάληψη του ποιητή, το κύκνειο άσμα του σώματος, για όλα αυτά που, ενώ δεν βλέπουμε, συλλαμβάνουμε τη ρυθμολογία τους. Στον κάτω ουρανό ο ποιητής είναι η ρωγμή του. Το φως που εκπέμπεται τον βεβαιώνει πως όλα κινούνται μέσα σε μια μεγάλη ακινησία. Ο μεγάλος ακίνητος είναι ο χρόνος-αυτή η συντριβή».


"...αυτό που επιτελεί ο Αντιόχου είναι μοναδικό και υψηλό στα Γράμματά μας. Μέσα από τη στάχτη της Διαλύσεώς του φυτρώνει μια νέα φωνή, υποταγμένη και σεβόμενη απόλυτα την ευρωπαϊκή και την ελληνική παράδοση. Όλα αφομοιώνονται για να αρθρωθεί ένα μεγαλόπνοο έργο μοναδικής τέχνης."
Γεράσιμος Δενδρινός, Fractalart.gr

"...Βασικό χαρακτηριστικό της ποίησης του Γιάννη Αντιόχου είναι η δύναμή της να εντυπώνεται στον αναγνώστη. Μέσα στη σκοτεινότητά της, τον πείθει να τη διαβάσει, του προκαλεί έντονα συναισθήματα (ενίοτε άβολα), τον προσκαλεί να προβληματιστεί και εντέλει ολοένα να επιστρέφει."
Χριστίνα Λιναρδάκη, literature.gr

"…Η τιμιότητα του Αντιόχου έγκειται στο γεγονός πως παραδίδει στο κοινό του αυτό που οφείλει να παραδώσει ως ποιητής που έχει εκδώσει πια αρκετά βιβλία ώστε αφενός μεν να μην κωλυσιεργεί αναζητώντας τάχα προσωπικό ύφος και αφετέρου δε να μην φλυαρεί μιμούμενος τον εαυτό του σε δοκιμασμένες φόρμες. Υπάρχει η εξέλιξη και υπάρχει και η μέθοδος."
Αγγελική Κορρέ, Φρέαρ

Διαβάστε ένα απόσπασμα